Het verhaal van Jeanne Panne

Jeanne Panne, geboren als Jeanne de Deyster, was de dochter van Jan de Deyster en Cathelijne Goossen. Jan de Deyster werd verdacht van tovenarij in het polderdorp Sint-Joris, een deelgemeente van Nieuwpoort.

In 1617 trouwde Jeanne de Deyster met Jan Panne, een bakker in de Sinte-Mariestraat, wat de huidige Recollettenstraat is. Van de 11 kinderen die Jeanne ter wereld bracht, stierven er 10 een natuurlijke dood. Alleen Joorkin bleef gespaard.

Jeanne was niet ongeletterd. Ze was een intelligente vrouw die zelfs het lef had om de belasting op de tarwe te ontduiken.

Haar man stierf toen Jeanne vooraan in de vijftig was. Daarnaast had Moeder Natuur Jeanne ook niet verwend. Ze had geboortevlekken, ettergezwellen en een rode ronde plek onder haar rechterwenkbrauw.

Jeanne de Deyster werd aangeklaagd als heks door Jan Jacobs en de moeder van Ryckewaert Schroo. Zowel Ryckewaert Schroo als de dochter van Jan Jacobs overleden na een bezoek aan Jeanne.

Op 10 mei 1650 werd ze, na haar aanhouding, door de burgemeester en schepenen naar de pijnbank verwezen. Voordat ze in de halsband geplaatst werd, werd ze onderzocht. Er werd een ronde vlek onder haar rechterwenkbrauw werd ontdekt. Die bleek ongevoelig te zijn voor speldenprikken, waardoor men ervan uitging dat Jeanne het 'stigma diabolicum' had, oftewel het duivelsteken. Dit betekende dat Jeanne een pact gesloten zou hebben met de duivel. Ze werd om 11u 's avonds in de halsband geplaatst.

Op 14 mei 1650, 4 dagen nadat Jeanne naar de pijnbank was verwezen, bekende ze de beschuldigingen. Nog diezelfde dag werd ze veroordeeld tot de brandstapel.

Twee dagen later werd het vonnis uitgevoerd.

 

Op 30 juni 2012 werd Jeanne Panne, net als andere slachtoffers uit Nieuwpoort van de Heksenvervolging, postuum van elke beschuldiging gezuiverd met een herdenkingsplaque. Van Jeanne werd ook een sculptuur geplaatst.